ที่มา และความสำคัญ

เรื่องของเรื่องคือ ผมนี่มีนิสัยเสียอย่างหนึ่งคือจะมีเป็นคนความจำสั้นสิ่งที่เกิดขึ้นกับของกินที่สวยแต่ไม่ถูกปากคือ จะค่อยๆลืมว่ามันรสชาติเป็นอย่างไร และทำไมถึงไม่ควรกลับไปกินมันอีก ...เฮอความจำสั้นก็งี้หละ ก็เลยเกิดเป็นบล๊อกนี้ขึ้นมา บล๊อกที่จะค่อยๆรวบรวม ของกิน และเป็นบันทึกช่วยจำว่า อันนี้ไม่อร่อยนะ อันนี้อร๊อยอร่อย ก็จะได้ไม่หลงไปกับหน้าตาอันหน้ากินของมันอีก .... และด้วยอีกหนึ่งเหตุผล คือ ต่อไปจะได้เป็น TA(teacher assistance) ในวันศุกร์ และจะมีช่วงเวลา ประมาณ .5-1ชั่วโมงก่อนนั่งรถกลับจากศาลายา คิดว่าน่าจะกิน อะไรๆที่นี้อีกหลายครั้ง (~5เดิอน) ว่างๆก็น่าจะรีวิวอาหารกันดีกว่า จนเป็นที่มาของ blog นี้

หมูทอดศาลายา

เอกลักษณ์ หมูทอดที่ตลาดนัดมีสองเจ้า เจ้าในร่ม กับเจ้ากางเต้น เจ้ากางเต้นจะทอดแห้งกว่านิดหนึ่ง แต่มีลักษณะเด่นเหมือนกัน(ผมพึ่งเคยเห็นที่นี้) คือไม้เสียบอันบักเอ้ก แม่งใหญ่ได้ใจ แต่หมูก็ไม่ได้มากนัก
รสชาติ กินได้ถ้าไม่มีอะไรให้เลือกแล้วเพราะจืด.. ทั้งสองร้านเลย น่าจะเค็มกว่านี้ แล้วก็มีอะไรพิเศษกว่านี้หน่อยเช่น ทอดกับสมุนไพร หรือใบเตยอะไรแบบ จะได้อร่อยเป็นเอกลักษณ์ อันนี้ไม่มีเอกลักษณ์ กินหมูทอดที่บ้านยังอร่อยกว่าเยอะ แต่ข้อดีอย่างหนึ่งของทั้งสองร้านคือ กรอบนอกนุมในชะอุ๋มดี มีความเป็นหมู๊หมูๆ อยู่ข้างใน

ปล.รูปหมูโดนแทะไปนิดนึ่งแล้ว เพราะพึ่งคิดได้ว่าจะทำบล๊อก 55+